شرح شیدایی.. بخش پنجم.. ترور!
گاهی باید خودت را بتکانی. افکارت را.. دارایی هایت را.. حتی نداری هایت را! . .
گاهی در گیر و دار اتفاق هایی که برایت می افتد همه چیزت چلانده میشود و بیش تر از همه شخصیتت!
شاید ظاهرا شروعش تقصیر آدم های اطرافت باشد که از بعضی هاشان اصلا توقع نداشتی! اما در ادامه اش همه اش تقصیر خود خود خودت است!
از بحران که عبور می کنی می نشینی در بالکن مغزت، خوب که از بالا ماجرا را مرور میکنی، میبینی که خودت تیغ دست گرفته ای و رگ شخصیتت را محکم زده ای!
و حجله و صوت قرآن شخصیتت را که سرکوچه ی اشتباهاتت دیدی، کاسه چه کنم چه کنم به دست گرفته ای اما بعضی از اتفاقات بی برگشت است!
در این لحظه هاست که فقط باید یک آدم را خرج برگشتن یک آدم بکنی! یک جان در قبال یک جان! یک تعویض منصفانه!
برای زنده کردن "آدم شخصیتت" باید "آدم غرورت" را با همان تیغ، رگ بزنی!
و چه سخت است لحظه هایی که حس میکنی همه مقصرند در ترور شخصیت خودت اما تو باید جبرانش کنی!
حالا غرورت که تنها بازمانده توست را به سختی قربانی میکنی به امیدی که این قربانی از تو پذیرفته شود و شخصیتت زنده شود!
باید خودت حس اش کنی! لحظه مرگ غرورت را! با شکوه تر از وصف است لحظه ای که روح غرورت از بدنش جدا می شود و پرده ها از جلوی چشمانت کنار می رود و میفهمی که هیچ کس مقصر نبوده جر خودت! و تو تنها مجرم داستان بوده ای با جرم ساختن یک بحران و دو قتل عمد! اما قتل دوم قصاص بوده و از آنجایی که در قصاص حیات است تو به حیات برمیگردی! به دنیای پاک انسانیت!
انسانیت وقتی به دست می آید که چوب اتهام همیشه اول به سمت خودت باشد نه دیگران! این ها به سختی بدست می آیند..
بعضی تجربه های شخصی پرونده قضایی سنگینی دارند! نباید فراموش کرد! نباید حاشا کرد! باید شجاع بود و فریادش زد تا همه جهان آن را بشنوند!
انسانیت به سادگی به دست نمی آید. گفتنش ساده است اما هضمش پیچیده..
درست به همین پیچیدگی!
ف.ی.شیدا- سومین روز فروردین ماه 1395
