احیای جهان بینی به سبک علی(ع)!
جهان بینی علوی اگر مفهوم گشایی شود به احیای تمامی شعائر انسانی قابل ستایش در خلقت خواهیم رسید. احیا فقط جان بخشیدن به جسم نیست. روح که جان دهد دیگر فاتحه انسانیت خوانده است! آری امروز میخواهیم احیاگر جهان بینی بزرگ مردی باشیم که دانش آموخته مکتبش معمار کبیر انقلاب بود. همان خمینی(ره) ای که بوی حکومت علوی را بار دیگر به مشام جهانیان رساند. و این حقیقت قابل انکار نیست که در راه اجرای عدالت خون ها باید ریخته شود و ریخته شد. خون بهشتی و 72 تن از یاران خمینی در افنجار دفتر حزب جمهوری در 7 تیرماه 60 تنها پیکشی بود به این راه مقدس.
اگر زیستنی علی گونه را بخواهیم باید همچون علی در مقابل استکبار و ظلم تمام قد بایستیم. همان ظلمی که12 تیرماه 67 مسافران هواپیمای مسافربری میهن عزیزمان را پرپرکرد. همان دسیسه ای که ترور برترین شخصیت های دینی علمی ما را رقم زد و 11 تیر چهارمین شهید محرابی همچون صدوقی را از ما گرفت! همان ظلمی که با بی رحمانه ترین وضع سلاح شیمیایی و میکروبی بر کودکان و زنان ریخت و هم اکنون دارد به سمفونی وهمناک خون ریز خود در جهان ادامه می دهد! و هزاران جنایت دیگر.. اگر 8 تیر روز مبارزه با سلاح شیمیایی شد، اگر 1 تیر روز تبلیغ دینی شد، اگر خمینی کبیر آخرین جمعه رمضان را روز قدس نامید، همه و همه نه برای پرشدن تقویم ها بود! این ها همه برگرفته از جهان بینی علوی بود. جهان بینی به سبک علی یعنی انسان بودن، دین دار بودن، ایستادن پای عقیده، یار مظلوم بودن و مومن بودن به معنی واقعی کلمه.
اگر بخواهیم شاگرد خوبی در مکتب علی باشیم هرگز شعار استکبار ستیزانه ی "مرگ بر شیطان بزرگ" را فراموش نخواهیم کرد. همچون علی که باشیم هرگز زیر بار بی عدالتی و نظام سرمایه داری "مرفه بی درد پرور" و "مستضعف ساز" نخواهیم رفت و مقتدرانه پرچم عدالت خواهی به دست، تا پای جان پای زکات فطره ی یک عمر روزه داری روح خواهیم ایستاد. فطریه ای از جنس اعتقاد و انسانیت. ان شاالله
ف.ی.شیدا - تیرماه 1394